هایپرتروفی عضلانی

آسیابادی در این مقاله؛ به بررسی «هایپرتروفی عضلانی» میپردازد.

امروزه ورزش کردن در سراسر دنیا و بین جوامع مختلف به یک امر ضروری در جهت حفظ سلامتی تبدیل شده است. پرورش اندام و دستیابی به یک بدن زیبا و ورزیده نیز هدف بسیاری از افرادی که ورزش می کنند می باشد. اگر شخصی بخواهد حالت عضلانی بدن خود را تقویت کرده یا آن را بهبود ببخشد، باید از روش های خاصی استفاده نماید برای مثال بلند کردن وزنه رایج ترین راه برای افزایش و رشد عضلانی یا اصطلاحاً هایپرتروفی عضلانی می باشد. هایپرتروفی عضلانی در واقع افزایش و رشد سلول های عضلانی است. به بیان دیگر هاپرتروفی عضلانی به افزایش اندازه سلول های عضلات فرد که از طریق ورزش به دست می آید اشاره دارد.

ما در این مقاله سعی داریم که به معرفی موضوع هایپرتروفی عضلانی پرداخته و موارد و موضوعات مربوط به آن را بررسی نمائیم.

هایپرتروفی عضلانی چیست؟

بطور کلی باید گفت که دو نوع هایپرتروفی عضلانی وجود دارد:

میوفیبریلار: رشد قسمت های انقباض عضلانی

سارکوپلاسمی: افزایش ذخیره گلیکوژن عضلانی

اینکه شخص باید روی کدام نوع تمرکز کند به اهداف مورد نظر وی از تناسب اندام خود بستگی دارد. تمرین میوفیبریلار به قدرت و سرعت فرد کمک خواهد کرد در حالی که رشد سارکوپلاسمی به بدن فرد کمک می کند تا انرژی پایدارتری برای مسابقات ورزشی و استقامتی داشته باشد.

برای مثال، هنگام وزنه ‌برداری می‌توان تعداد زیادی تکرار بلند کردن وزنه را با وزنه‌های سبک ‌تر انجام داد یا یک وزنه سنگین را با تکرارهای کمتر بلند کرد؛ بنابراین روشی که فرد برای بلند کردن وزنه انتخاب می کند، نحوه رشد و تغییر عضلات وی را تعیین خواهد کرد.

نحوه عضله سازی و هایپرتروفی عضلانی با وزنه برداری

برای هایپرتروفی عضلانی از طریق وزنه برداری هنگامی که فرد وزنه سنگینی را بلند می کند، پروتئین های انقباضی در عضلات نیرو ایجاد می کنند تا مقاومت ایجاد شده توسط وزنه را واژگون کنند. بنابراین این امر می تواند منجر به آسیب ساختاری به عضلات شود. آسیب مکانیکی به پروتئین های ماهیچه ای باعث تحریک پاسخ ترمیم در بدن شده و فیبرهای آسیب دیده در پروتئین های عضلانی باعث افزایش اندازه عضلات یا هایپرتروفی عضلانی می شود.

تمرین و تکرار برای رسیدن به هایپرتروفی عضلانی

هایپرتروفی عضلانی را می توان از طریق وزنه برداری در باشگاه به دست آورد. اما برای رسیدن به آن باید بطور مداوم عضلات را شکسته و به چالش کشید. همچنین رعایت رژیم غذایی غنی از پروتئین نیز برای رشد عضلات ضروری است و باید بر روی منابع پروتئینی بدون چربی مانند پودر پروتئین گیاهی، گوشت بدون چربی، مرغ و ماهی تمرکز نمود.

اینکه فرد چند وقت یکبار برای رسیدن به هایپرتروفی عضلانی نیاز به ورزش کردن و انجام تمرینات دارد دقیقاً به اهداف وی و اندام هدف او بستگی دارد. به عنوان مثال بلند کردن وزنه های سنگین بصورت سه روز در هفته این امکان را  به فرد می دهد که یک روز در بین جلسات تمرین خود به ماهیچه های بدن اجازه بازیابی دهد؛ چرا که قطعاً ریکاوری برای رشد عضلات ضروری است. یا رعایت تناوب بین لیفت بالاتنه و لیفت پایین تنه در روزهای مختلف این امکان را به فرد می دهد که روی عضلات مختلف کار کرده و در عین حال زمان استراحت و ریکاوری را در اختیار آنها قرار دهد.

هیپرتروفی عضلانی مرتبط با میوستاتین

همانطور که در بخش های قبلی به ان اشاره شد، هایپرتروفی عضلانی را می توان با ورزش و انجام تمرینات به دست آورد. اما یک حالت یا یک وضعیت پزشکی خاص نیز به نام هایپرتروفی عضلانی مرتبط با میوستاتین نیز وجود دارد که در واقع نوعی بیماری ژنتیکی نادر است و به دلیل جهش در ژن MSTN ایجاد می شود. افرادی که با میوستاتین زندگی می کنند، کاهش چربی بدن و افزایش سایز عضلانی را در بدن خود تجربه می کنند. این بیماری یا اختلال در واقع یک وضعیت پزشکی غیر ناتوان کننده است و اغلب افرادی که به آن مبتلا هستند معمولاً هیچ گونه عارضه پزشکی را تجربه نمی کنند.

در پایان

هایپرتروفی عضلانی در واقع حالتی است که در طی آن سلول های عضلات بدن تغییر سایز داده و بزرگ می شوند. اغلب افرادی که قصد دارند اندامی با عضلات بزرگ و حجیم داشته باشند می توانند با انجام تمرینات سنگین مانند وزنه برداری البته در کنار رعایت رزیم غذایی متناسب با آن به هایپرتروفی عضلانی دست پیدا کنند.