ناحیه ثبات مرکزی

آسیا بادی در این مقاله به  بررسی « ناحیه ثبات مرکزی» می پردازد.

مسیولیت انتقال نیرو بین دو نیمه بالایی و پایینی بدن بر عهده ناحیه مرکزی بدن می باشد.
جهت انجام حرکات اندام های فوقانی و تحتانی ، جذب بارهای خارجی و داخلی و حمایت از نخاع و ریشه های عصبی ، ثبات ناحیه کمری ـ لگنی با یک سطح اتکای با ثبات، ضروری است.
ثبات مرکزی مطلوب مزایای بسیار وسیعی از جمله پیشرفت عملکرد ورزشی،پیشگیری و بهبود سریعتر آسیبهای ورزشی،کاهش کمردرد و… دارد.
این می تواند دلیل خوبی برای تبدیل شدن تمرینات ثبات مرکزی به یکی از روشهای شناخته شده در دنیای پزشکی و ورزشی باشد.

آناتومی سیستم ثبات دهنده مرکزی بدن

ناحیه ثبات مرکزی

ثبات ستون فقرات تنها به قدرت عضلانی وابسته نمی باشد.
بلکه ورودی های حسی بین محیط و بدن که سیستم عصبی مرکزی را آگاه می کنند، اجازه تعادل حرکات را می دهند.

۳ عنصر تشکیل دهنده سیستم ثبات ستون فقرات:

۱. زیر سیستم غیرفعال (عناصراستخوانی و رباطی)

زیر سیستم غیرفعال شامل رباط های ستون مهره ها و مفاصل است.
زیر سیستم غیرفعال تنها قادر به تحمل میزان محدودی از بار بوده (حدودا ۱۰ کیلوگرم) که این میزان بسیار کمتر از جرم بدن می باشد.
بنابراین به زیر سیستم فعال نیاز است.

۲. زیر سیستم فعال (عناصر عضلانی )

عضلات اطراف ستون مهره ها (زیر سیستم فعال ) دومین جزء ایجاد ثبات در ستون فقرات است.
در موقعیت عادی، تنها مقدار کمی از انقباض، برای ایجاد ثبات در بخش های ستون مهره ها نیاز می باشد.
در بخش هایی که در اثر شلی رباط ها و یا مشکلات مربوط به دیسک، دچار کاهش ثبات غیرفعال شدند، مقدار بیشتری نیروی عضلانی نیاز می باشد.
با توجه به میزان انقباض، مشخص می شود ، استقامت عضلانی در ستون مهره ها مهمتر از قدرت عضلانی است.

۳. کنترل عصبی ـ عضلانی

سومین جزء ثبات دهنده ستون مهره ها سیستم کنترل عصبی می باشد.
وظیفه آن انقباض هماهنگ عضلات را در پاسخ به نیروهای پیش بینی شده و پیش بینی نشده تنظیم می کند.
زیر سیستم عصبی باید به طور دائم نیروی عضلات را بر اساس بازخوردهای ایجاد شده توسط دوکهای عضلانی ، ارگان های تاندون گلژی و رباط های ستون فقرات ، تنظیم کند.
این زیر سیستم باید به طور همیشگی کار کند.
بنابراین منجر به ایجاد ثبات و در عین حال ایجاد حرکات مطلوب در مفاصل شود.